DLACZEGO SYSTEMY PRODUKTOWE NA BAZIE WODY ZACZYNAJĄ PANAĆ?

Cichy przekształcenia ogarniają branżę powłok. Gdyby nie wcześniej ograniczenia techniczne, systemy na bazie wodnej dziś dominują na rynkach globalnych – prognozuje się, że do 2026 r. obejmą 68% przemysłowych materiałów powłokowych. Ten znaczący przesuw wynika z trzech współistniejących czynników, które zasadniczo zmieniły naukę o materiałach i rzeczywistość regulacyjną.

JAKOŚĆ PRODUKTU ULEPSZA SIĘ

Pionierzy napotykali rzeczywiste trudności: wolne czasy utwardzania, ograniczenia w zastosowaniu w warunkach niskich temperatur oraz obawy dotyczące trwałości. Współczesne receptury na bazie wody pokonały te bariery dzięki innowacjom w dziedzinie chemii polimerów. Zmodyfikowane dyspersje poliuretanowe zapewniają odporność na korozję przekraczającą 1000 godzin prób w mgławicy solnej – na poziomie wysokiej klasy produktów opartych na rozpuszczalnikach. Przełomowe substancje powierzchniowo-aktywne pozwalają na nanoszenie przy temperaturze 5°C, umożliwiając użytkowanie przez cały rok w klimacie skandynawskim. Szybkowiążące akrylany osiągają teraz stan suchy po dotknięciu po 12–25 minutach, przyspieszając harmonogramy realizacji projektów o 40%. Postęp ten jest szczególnie widoczny w zastosowaniach morskich, gdzie jednostki pokryte nowoczesnymi lakierami epoksydowymi na bazie wody zachowują skuteczną ochronę przez ponad 7 lat, skracając cykle konserwacyjne o połowę.

KORZYŚCI ZE ZRÓWNOWAŻONEGO ROZWOJU WZRASTAJĄ

Chociaż zawartość VOC poniżej 50 g/L pozostaje główną zaletą systemów wodnych, ich wartość ekologiczna znacząco się poszerzyła. Nowoczesne systemy generują zaledwie 1,8 tony CO₂e na tonę – prawie o połowę mniej niż alternatywy oparte na rozpuszczalnikach. Co ważniejsze, komponenty pochodzenia biologicznego stanowią obecnie nawet 38% receptur, wykorzystując dodatki z pochodnych ligniny, co zastępuje 290 litrów ropy naftowej na tonę. Takie podejście zgodne z zasadami gospodarki kołowej przekłada się na konkretne korzyści operacyjne: koszty unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych spadają o 65%, a producenci odnotowują średnie poprawy ocen ESG o 0,8 punktu CDP.

KATALIZATORY REGULACYJNE PRZYSPIESZAJĄCE ADOPCJĘ

Globalne przepisy prawne przekształciły technologię wodno-rozcieńczalną z opcjonalnej w niezbędną. Chiny zajęły jedno z czołowych miejsc jako kraje wspierające zastępowanie systemów opartych na rozpuszczalnikach. Chińskie miasta zakazują powłok opartych na rozpuszczalnikach, a rząd chiński nakłada podatki na takie powłoki w określonych zastosowaniach (poprzez "plan działania na rzecz zapobiegania i kontroli zanieczyszczenia powietrza"). Szybkie zmiany regulacyjne, takie jak w Chinach, przyspieszają przejście na technologie wodno-rozcieńczalne. Dyrektywa Unii Europejskiej w sprawie emisji przemysłowych wprowadza sufit 140 g/L dla związków lotnych (VOC) w powłokach ochronnych. Rynki Ameryki Północnej napotykają podobne presje, przykładowo Kalifornia w ramach ustawy Proposition 65 wymaga umieszczania ostrzeżeń dotyczących raka na produktach opartych na rozpuszczalnikach. W 2023 roku pojawiły się realne działania egzekucyjne – władze UE nałożyły kary za naruszenia dotyczące VOC w wysokości 6,2 mln euro, co stanowi wyraźny dowód, że zgodność z przepisami jest niepodlegająca negocjacjom.

Wynik jest jednoznaczny: powłoki wodne przekształciły się z ekologicznych alternatyw w technologicznie zaawansowane rozwiązania. Firmy, które podejmują ten krok, nie tylko spełniają przepisy – zdobywają istotną przewagę konkurencyjną na rynku, który coraz bardziej skupia się na zrównoważonym rozwoju.